Μερικές ακόμα πικρές αλήθειες για την κρίση στη Γάζα

Η νέα ανάφλεξη στη Γάζα έλαβε τέλος με την κήρυξη εκεχειρίας και παρά το γεγονός ότι ακόμα και μετά την ανακοίνωσή της από το Ισραήλ, η Χαμάς συνέχισε να ρίχνει ρουκέτες εναντίον του νότιου μέρους του γειτονικού κράτους.

Το Ισραήλ θεωρεί ότι μετά από ημέρες βομβαρδισμών κατάφερε να καταστρέψει το λεγόμενο «Μετρό» το οποίο η Χαμάς έχτιζε εδώ και μία δεκαετία, κάτω από κατοικημένες περιοχές. 

Ένα τεράστιο σύμπλεγμα με υπόγεια τούνελ στα οποία η τρομοκρατική οργάνωση αποθήκευε οπλισμό, ώστε να εκτοξεύει ρουκέτες εναντίον κατοικημένων περιοχών στο Ισραήλ, χρησιμοποιώντας, όπως συνηθίζει, τους άμαχους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινη ασπίδα. 

Το περασμένο Σάββατο, η Χαμάς και συγκεκριμένα η Εσωτερική Υπηρεσία Ασφαλειάς της στη Γάζα προειδοποίησε με ανακοίνωσή της τους κατοίκους να μην μιλούν σε ξένους, ούτε στους διεθνείς οργανισμούς και τις ΜΚΟ οργανώσεις για τα κτήρια τα οποία πλήγηκαν από το Ισραήλ. Την ώρα που κάποιος θα περίμενε ότι εάν επρόκειτο απλώς για αμάχους, όπως ισχυρίζεται η Χαμάς, θα ήθελε πρώτη να επιδείξει τα σημεία αυτά. 

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των υποκινητών της Χαμάς στην Άγκυρα και την Τεχεράνη καθώς και των αντισημιτικών καταλοίπων του Υπαρκτού Σοσιαλισμού στην ευρωπαϊκή «Αριστερά» να παρουσιάσουν την όλη υπόθεση μονόπλευρα εστιάζοντας αποκλειστικά στους αμάχους που σκοτώθηκαν, προσπερνώντας το ότι η πλειονότητα των 246 νεκρών ήταν μέλη της Χαμάς (σ.σ. η Χαμάς μιλά για 100 νεκρά γυναικόπαιδα αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται όπως ούτε η ισραηλινή εκδοχή για 225 νεκρούς τρομοκράτες) αλλά και περιφρονώντας τους δεκατρείς νεκρούς στο Ισραήλ (όλοι άμαχοι και παιδιά) και φορτώνοντάς τους αποκλειστικά την ευθύνη, η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πολλά ευρωπαϊκά και όχι μόνο κράτη -με πρώτη τη Γερμανία- τάχθηκαν από την αρχή στο πλευρό του Ισραήλ, αυτή τη φορά. Και δεν είναι τυχαίο που τα αραβικά κράτη αντέδρασαν -όσα αντέδρασαν- εξαιρετικά πιο ήπια από άλλες φορές, τηρώντας ακόμα και ίσες αποστάσεις. 

Αυτό έγινε γιατί η Χαμάς ήταν εκείνη που ξεκίνησε τον πόλεμο, με αρκετές απώλειες εντός του εδάφους της Γάζας να είναι από αποτυχημένες εκτοξεύσεις δικών της ρουκετών από τις οποίες 680 υπολογιζεται έπεσαν μέσα στη Γάζα αλλά και κυρίως γιατί, εδώ και καιρό, η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί την προσπάθεια Άγκυρας και Τεχεράνης να οδηγήσουν σε αποτυχία τη διαδικασία εξομάλυνσης των σχέσεων του Ισραήλ με τους Άραβες γείτονές του και τις χώρες του Κόλπου. 

Η κρίση στη Γάζα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ο Χαλέντ Καντούμι, εκπρόσωπος της Χαμάς στο Ιράν δήλωσε στις 17 του Μάη, εν μέσω της κορύφωσης της κρίσης στη Γάζα (στο Al Monitor): «Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν βοήθησε πολύ στη μεταφορά γνώσης και πραγματογνωμοσύνης από τη μία, καθώς και στη μεταφορά των ρουκετών από την άλλη, βοηθώντας τη Χαμάς να βασιστεί στις δικές της τοπικές ικανότητες να παράξει αυτή την προηγμένη τεχνολογία». 

Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για κάποιους «προχωρημένους» της Ευρώπης και βεβαίως το μιλιέ διάφορων εδώ ανεπάγγελτων «ακαδημαϊκών» και διά βίου υποψηφίων διδακτόρων καθώς και των «επαναστατών» πολυτελείας του πληκτρολογίου κάθε λογής, οι οποίοι έσπευσαν να καννιβαλίσουν κλασικά όποιον τόλμησε να υποδείξει αλήθειες που δεν τους συνέφεραν.

Ωστόσο, πέρα από τα γραφικά τους καμώματα και τις υπεραπλουστεύσεις -και χωρίς κανείς να παραβλέπει τη σημαντική συμβολή της κυβέρνησης Νετανιάχου στην όξυνση της κατάστασης και την απουσία διαλόγου για την άρση του αποκλεισμού της Γάζας και την παύση του περαιτέρω εποικισμού παλαιστινιακών εδαφών- πέρα λοιπόν από όλα αυτά, το να ξεπλένει κανείς μια τρομοκρατική οργάνωση και την επίθεσή της εναντίον ενός κράτους και εναντίον αμάχων, είναι εξωφρενικό.

Οι εξώσεις στην Ιερουσαλήμ, οι οποίες πάγωσαν κιόλας, δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται… δικαιολογία για την έναρξη επίθεσης με 4.400 (!) ρουκέτες εναντίον αμάχων, την ώρα μάλιστα που το Ισραήλ είχε αλλάξει την όδευση της πορείας για την Ημέρα της Ιερουσαλήμ για να μην προκληθούν κι άλλο οι Παλαιστίνιοι της πόλης.

Ούτε οι ταραχές πέριξ του Αλ Άκσα, στο ιερότερο σημείο στον πλανήτη και για τους Εβραίους -αν και ούτε αυτό δεν έχει σημασία για κάποιους- ήταν δικαιολογία για τρομοκρατικές επιθέσεις. Πόσω δε μάλλον που την επομένη και ενώ οι ρουκέτες συνέχιζαν να πλήττουν το νότιο Ισραήλ, αρκετές χιλιάδες Παλαιστίνιοι γιόρτασαν εκεί, στο Αλ Άκσα, υπό την προστασία των Ισραηλινών το Ιντ αλ-Φιτρ!

Είναι φανερό πως στόχος, τόσο της Χαμάς η οποία είδε τη βοήθεια από αραβικά κράτη να μειώνεται έως και κατά 85% πέρσι -και άλλωστε γιατί να βοηθούν τη Γάζα όταν τα λεφτά καταλήγουν σε τούνελ και ρουκέτες αντί στον κόσμο ο οποίος υποφέρει από τον αποκλεισμό και ο οποίος και διαμαρτυρήθηκε πέρσι επίσης με ταραχές ενάντια στην τυραννία και τη διαφθορά της Χαμάς- όσο και του Ιράν και της Τουρκίας είναι ένας: να αποτρέψουν την όποια εξομάλυνση των σχέσεων του Ισραήλ με τον αραβικό κόσμο αλλά και την εμβάθυνση των σχέσεων άλλων χωρών με το γειτονικό κράτος.

Και είναι ξεκάθαρο πως αυτό γίνεται προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω συρρίκνωση της επιρροής τους στην περιοχή έτσι που προοδευτικά να αρχίσει και πάλι να αυξάνεται. Η Τουρκία και το Ιράν θέλουν -και αυτό επίσης είναι ξεκάθαρο- να οδηγήσουν το Ισραήλ σε μια μακροχρόνια σύγκρουση και να το εξασθενίσουν ή και να το οδηγήσουν σε κατάρρευση.

Αυτό άλλωστε είναι το διαχρονικό όνειρο και των «προοδευτικών» που λέγαμε οι οποίοι παραδόξως συμπλέουν διαχρονικά με τον αραβικό εθνικισμό και ο οποίος, όπως πολύ σωστά σημείωσε και ένας φίλος τις προάλλες, δεν αντέχει την ιδέα μη αραβικής πλειοψηφίας στο 0,5% της αραβικής επικράτειας - που είναι το Ισραήλ. 

Το Ισραήλ είχε εκτιμήσει την κατάσταση στην αρχή της κρίσης και για αυτό απέφυγε να γενικεύσει τη σύρραξη και να θέσει σε κίνδυνο την πορεία εξομάλυνσης με τους Άραβες αλλά και τις διεθνείς του συμμαχίες.

Εάν λοιπόν, ο ισραηλινός στρατός όντως πέτυχε την πλήρη καταστροφή του «Μετρό», τότε η Χαμάς έχει πράγματι πάει χρόνια πίσω και αυτό ίσως να εξηγεί και την προσπάθεια της Άγκυρας να παρέμβει αλλιώς στην περιοχή. Μια προσπάθεια η οποία περιορίζεται βέβαια σε λεονταρισμούς περί ναυτικών επεμβάσεων και διάφορες άλλες ανοησίες.

Αυτό που είναι εκπληκτικό, είναι το πόσο και εδώ η ρητορική αυτή συναντά ευήκοα ώτα αλλά και πόσοι άνθρωποι επιμένουν να βλέπουν το σήμερα μέσα από συναισθηματισμούς μόνο αλλά και με πεπαλαιωμένες κιόλας παρωπίδες που ανάγονται στον Υπαρκτό Σοσιαλισμό, ρίχνοντας έτσι νερό στον μύλο του Ερντογάν και των νεοθωμανικών του ορέξεων στην περιοχή αλλά και στο βαθύ σκοτάδι του Ιράν.

Και καλά, οι «προοδευτικοί ακαδημαϊκοί» οι οποίοι ορέγονται επαναστάσεις και «ανατροπή του καπιταλισμού» ροκανίζοντας με άνεση… καπιταλιστικά ακαδημαϊκά προγράμματα, χωρίς να παράγουν συχνά το παραμικρό. Το μυαλό τους και οι δημοκρατικές τους αντιλήψεις μέχρι εκεί φτάνουν. 

Εμείς; Πώς και γιατί αλήθεια επιμένουμε να καταπίνουμε αμετανόητοι στην πολιτική μας ορθότητα (και) τα όσα μας ταΐζει πια η τουρκική προπαγάνδα και το μάρκετινγκ της Χαμάς;